Geen einde maar een begin
U kent ze vast ook wel, van die tegeltjeswijsheden die een zekere waarheid in zich meedragen. Zoals: ‘wanneer een deur dichtgaat, gaat er elders weer een open’ of ‘elk einde is een nieuw begin’. In het geval van de peulvrucht zijn deze uitspraken precies de spijker op zijn kop. Het zal u vast niet zijn ontgaan: 2016 was het Internationaal Peulvruchtenjaar, uitgeroepen door de Verenigde Naties. En wel om een heel bijzondere reden; om eiwittransitie op de kaart te zetten. Dat wil zeggen dat we onze eiwitten meer uit een plantaardige bron moeten gaan betrekken in plaats van dierlijke oorsprong. Dit omdat op die manier de aarde, en u en ik, een beter toekomstperspectief hebben op velerlei gebied. Zowel wat betreft hongersnood of voedselschaarste, het milieu, dierenwelzijn, en de vermindering van de uitstoot van CO2. Ook speelt een meer plantaardig voedingspatroon een rol bij het reduceren van welvaartsziekten als diabetes type 2, hoog LDL cholesterol, obesitas en diverse vormen van darmkanker. Peulvruchten zijn bij uitstek geschikt om als primaire eiwitbron in plaats van vlees te dienen. Vaak voelen wij ons als individu onmachtig als we beelden zien van smeltende poolkappen, opwarmende aarde, dierenleed door intensieve veehouderij of
welvaartsziekten. Maar we kunnen als individu wel degelijk een/het verschil maken. Door vaker peulvruchten op het menu te zetten. Ik ben in 2016 een jaar lang naar verschillende plaatsen overal in het land gereisd om mijn boek Bonen! te promoten. Ik liet de bezoekers van boekhandel, kookwinkels en lezingen dan allemaal hapjes met peulvruchten proeven. Het grootste plezier had ik daar waar men eerst zijn neus voor de peulvrucht ophaalde en stellig zei: ‘Dat lust ik niet’ en even later geïnspireerd met een Bonen! boek vertrok. Want onbekend maakt in veel gevallen onbemind. Het afgelopen jaar is veel ruchtbaarheid aan de peulvrucht gegeven. En alhoewel Het Internationaal Peulvruchtenjaar bijna ten einde is, gaat 2017 volgens mij in Nederland een goed peulvruchtenjaar worden. Veel supermarkten gaan bijvoorbeeld een veel uitgebreider assortiment gedroogde peulvruchten voeren en op diverse plaatsen is men oude vergeten rassen aan het opkweken. Daarom is, net zoals de tegeltjeswijsheid al zegt, het eind van het Internationaal Peulvruchtenjaar een nieuw en hoopvol begin. Van een tijd waarin we met zijn allen weer vaker peulvruchten als onderdeel van ons dagelijks menu op tafel zullen zetten. Ik wens u in alle opzichten een geweldig peulvruchtrijk 2017 toe.
